باسمه تعالی
شما حتماً خیلی بهتر از من می دانید که افق چشم انداز اتحادیه، سال 1395 در نظر گرفته شده و از اتفاق، پایان دوره یازدهم کنگره هم همان سال است. و تا رسیدن به قله های چشم انداز هنوز راه زیادی باقی مانده و در این دوره سه ساله باید با همت همه ما، عقب ماندگی های ناخواسته سال های قبل جبران شود.
پس با توکل به پروردگار منان و توسل به صاحب این نهاد مقدس و انقلابی و گوش به فرمان نایب بر حقش حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای مد ظله العالی؛
پیش به سوی افق های آرمانی...
باسمه تعالی
جواب این سؤال خیلی واضحه!
چون از اول کار اصلاً اتحادیه ای در کار نبوده! همین بچه های انچمنی دور هم جمع شدن و برای ایچاد یک تشکیلات منسجم و افزایش تأثیرگذاری مجموعه، اتحادیه رو تشکیل دادن و چون خود دانش آموزا نمی تونستن با توجه به بحث درس و مدرسه و... پیگیری همه امور اداری رو هم انجام بدن، کم کم اونهایی که فارغ التحصیل شدن اومدن تو اتحادیه و کار بجه های دانش آموز رو سبک کردن.
اما بعضی از اونها انگار یادشون رفت فلسفه حضورشون تو اتحادیه صرفاً کمک به بچه ها و مشورت دادن به اونهاست!!!
این داستان ادامه پیدا کرد تا جایی که در بعضی شهرستانها و استانها عملا بچه انجمنی ها صرفاً تبدیل شدن به مخاطب برنامه هایی که بزرگترها اجرا می کردن!!!
البته اخیراً خیلی تو این زمینه کار شده و اتحادیه داره تلاش میکنه این اشتباه رو جبران کنه.
اما بعضی اعضای دانش آموز امروز ما انگار باورشون شده که روش درست همینه!!!
پس به نظرم مهم ترین رسالت اعضای دانش آموز شورا و اعضای قرارگاه ملی باید این باور رو در شبکه تشکیلاتی تغییر بدن.
به نام خدا
نمی دانم چرا ما اینطوری هستیم؟؟
حتماً می پرسید چطوری؟
بله! اینطوری که تا حاج آقا یک موضوعی رو عنوان می کنن و بر مطلبی تأکید می کنن یه شوری در مجموعه راه می افته و هروقت منتظر می مانند که اون موضوع به یه جایی برسه، ما هم دیگه پیگیری نمی کنیم.
نمونه اش همین الگوی تعالی دختران!
حاج آقا طرح بحث فرمودن و جلساتی رو خودشون ترتیب دادن و کلیات مدلی که در ذهنشون بود رو تبیین کردند. اما تا کمی به لحاظ زمانی گرفتار شدن، کار هم رها شد. نه اینکه رهای رها... نه ...
یه کارهای خیلی خوبی انجام شد اما بعد انگار کل قضیه فراموش شد...
به نظرم قرار نیست که رهبر مجموعه، وقتی یه مطالبه ای رو مطرح میکنه لازم باشه تا آخر ماجرا رو هم پا به پای افراد مجموعه بیاد...
نیروهای تشکیلات باید سرنخ رو بگیرن و خودشون کار رو پیش ببرن و هر جا با مانعی برخورد کردن از نظرات ایشون بهره مند بشن.
اگه این وضعیت ادامه پیدا کنه واقعاً بعید میدونم حاج آقا حالا حالاها حرفی از الگوی تعالی پسران بزنن!!!
البته این کار، کار کل تشکیلاته و از شورای مرکزی تا فرد فرد اعضای انجمن های اسلامی نسبت به این موضوع هم تکلیف دارن و هم باید از دیگران مطالبه کنن تا با یه عزم جدی تشکیلاتی کار پیش بره...
شما هم با من موافقین؟
باسمه تعالی
فکر میکنم اسفندماه سال 84 بود که برای ارائه برنامه های معاونت فرهنگی سازماندهی دفتر مرکزی به شورا دعوت شدیم. من هم قرار بود به عنوان مدیر سازماندهی برنامه های سازماندهی برای سال بعد را تشریح کنم.
آن روزها تنها برنامه سازماندهی، فقط ثبت اطلاعات اعضا و صدور کارت عضویت بود که متأسفانه هنوز هم در این ماجرا مشکل داریم.
اما با نظر معاون فرهنگی وقت، فعالیت های سازماندهی را توسعه دادیم و برای اولین بار اردوهای آموزشی تشکیلاتی در تابستان کلید خورد. این همان اردوهایی بود که بعدها به عنوان طلایه داران فردا مطرح شد و تا امروز هم ادامه دارد.
یک کار خوبی هم که در آن دوران انجام شد، ارسال یک بسته اقلام مربوط به دفتر انجمن اسلامی مدرسه شامل تابلوی سردر اتاق انجمن، سربرگ برای نامه نگاری، فرم صورتجلسه و دفترچه ثبت فعالیت ها و پوستر اعلام برنامه های هیأت و ... بود که به عنوان نمونه به بچه ها کمک کند تا از این پس خودشان برای خودشان این اقلام را تولید کنند و استفاده کنند.
این کار در سالهای بعد تبدیل شد به کتاب همراه و بعد هم شد نرم افزار انجمن یار...
اما فارغ از این مرور خاطرات، برای اینکه این نگاه تحولی به حوزه سازماندهی را شورا بپذیرد، به اعضای محترم عرض کردم: ثبت اطلاعات اعضا خیلی مهم است اما مهمتر از آن، ارتقای دانش و مهارت های تشکیلاتی اعضاست.
گفتم من معتقدم به عنوان مدیر سازماندهی، زمانی موفق خواهم بود که یکی از همین بچه های انجمنی بعد از فارغ التحصیلی بیاید و کار مرا با قوت و استدلال نقد کند تا جایی که من کنار بروم و او به جای من بنشیند. آن روز من از عمق جان خوشحال خواهم بود و احساس خواهم کرد که کارم را خوب انجام داده ام...
برای ورود به عرصه رقابت های انتخاباتی کنگره در ابتدا واقعاً خیلی تردید داشتم. خیلی واهمه داشتم از اینکه حضورم در اذهان، شائبه قدرت طلبی ایجاد کند و به دنبال صندلی شورای مرکزی بودن!
اما دوستان من؛ وقتی با خودم مرور می کردم، می دیدم که در تنظیم بسیاری از اسناد بالادستی و راهبردی مجموعه، در کنار سایر دوستان نقش داشته ام. از ساختار تشکیلاتی اتحادیه گرفته تا سند برنامه سه ساله و رهنامه جنبش دانش آموزی و سند جامع قرارگاه و...
حدود یک سال با عنوان مدیر مرکز بررسی ها، عضو میهمان شورای مرکزی بوده ام و به خاطر عضویت در هیأت مدیره موسسه علمی، با عمق مسائل آن و علل برخی کاستی ها و کم توفیقی های آن آشنایم. تجارب خوبی در سازمان ملی جوانان و نهادهای دیگر دارم و در حال حاضر هم در حوزه تربیتی مشغول کار پژوهشی و طراحی و برنامه ریزی هستم.
